ការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន ICT ក្នុងការសិក្សា និងធ្វើការពីផ្ទះក្នុងអំឡុងពេលកូវីដ-១៩
សួស្តី! ខ្ញុំជាសិស្សថ្នាក់ទី ១១ ដែលសាលាត្រូវបានបិទដោយអាយសារ Covid-១៩។ ប្រទេសផ្សេងៗទៀតក៌កំពុងត្រូវបានបិទទ្វារ ដូចជាកន្លែងសាធារណៈភាគច្រើនក៏ត្រូវបានបិទដែលជាហេតុធ្វើឱ្យសាលារៀនក៌ត្រូវបានបិទនៅជុំវិញពិភពលោក។ នៅទូទាំងពិភពលោកមានសិស្សជាង ១,២ កោដិនាក់ដែលត្រូវបានផ្អាកការសិក្សដែលធ្វើអោយប្រទេសទាំងមូលត្រូវជាប់គាំងនៅក្នុងផ្ទះរបស់ពួកគេ។ ពេលកំពុងជាប់គាំងនៅផ្ទះនិស្សិតនិងអ្នកធ្វើការ ភាគច្រើនបានសំរេចចិត្តងាកទៅប្រើឧបករណ៍អាយស៊ីធីឬធ្វើការតាមអ៊ិនធរណេតដើម្បីបញ្ចប់ការងាររបស់ពួកគេ។ ការចាក់សោរទាំងមូលបានសំរេចចិត្តផ្លាស់ប្តូរទម្លាប់ដែលយើងធ្លាប់ធ្វើពីមុន។ ប៉ុន្តែវាក៏ជាពេលវេលាដ៏អស្ចារ្យផងដែរពីព្រោះខ្ញុំមានពេលវេលាច្រើនដើម្បីនៅក្បែរគ្រួសារខ្ញុំ។ រាល់ពេលទំនេរខ្ញុំអាចមានពេលច្រើនជាងមុនដើម្បីធ្វើរបស់ការងារដែលខ្ញុំមិនមានពេលធ្វើមុន ដូចជាពេលហាត់ប្រាណធ្វើម្ហូបនិងការអាន។ ការដែលអាចធ្វើរឿងបែបនេះធ្វើឱ្យការមនុស្សម្នាក់ៗមានភាពរីករាយនិងសប្បាយជាងមុន។ សិស្សទាំងអស់ត្រូវចូលរួមថ្នាក់រៀនតាមអ៊ិនធរណេតនិងសិក្សាមេរៀនតាមរយៈបច្ចេកវិទ្យាដែលពួកគេពេញចិត្តនៅគ្រានេះដើម្បីតាមដានមេរៀន។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អជាមួយនឹងការឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមទាំងមូលនិងវិធានការផ្សេងទៀតដើម្បីឱ្យមានសុវត្ថិភាពពីវីរុសទោះយ៉ាងណាការឃ្លាតឆ្ងាយពីសង្គមអាចនាំមកនូវអារម្មណ៍ខុសគ្នាសម្រាប់មនុស្សផ្សេងគ្នាហើយយើងអាចយល់បានថាអ្នកអាចនឹងមានអារម្មណ៍នៃស្មុកស្មាញជាច្រើនប៉ុន្តែអ្នកអាច ស្វែងរកការលួងលោមដោយដឹងថាអ្នកមិននៅម្នាក់ឯងទេយើងទាំងអស់គ្នានឹងបើមិនដូចនេះទេយើងនិងឆ្លងរាលដាលរាតត្បាតជាមួយគ្នា។ ខ្ញុំដឹងថាវាគួរឱ្យធុញទ្រាន់ណាស់ដែលត្រូវបានជាប់នៅផ្ទះប៉ុន្តែវាមិនគួរធ្វើឱ្យអារម្មណ៍របស់អ្នកធ្លាក់ចុះទេអ្នកអាចសាកល្បងចំណង់ចំណូលចិត្តថ្មីៗធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវភាពទន់ខ្សោយធ្វើលំហាត់ប្រាណធ្វើឱ្យប្រសើរនូវទំនុកចិត្តលើខ្លួនឯងគ្រាន់តែធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់សាកល្បងប៉ុន្តែមិនធ្វើ មានពេលធ្វើ។
ការសម្របខ្លួនទៅនឹងកិច្ចការនៅផ្ទះមិនមានការលំបាកច្រើនទេវាគ្រាន់តែជាការទទួលយកការពិតអំពីការរនិងព្យាយាមប្រើទម្លាប់ថ្មីវាពិតជាមានឆន្ទៈខ្ពស់ដើម្បីជំនះស្ថានការណ៍ទាំងមូល។ វាមានរយៈពេល ២ ខែហើយចាប់តាំងពីខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀននៅផ្ទះហើយប៉ុន្ដែសប្តាហ៍ដំបូងពិបាកណាស់ព្រោះខ្ញុំមិនធ្លាប់រៀនថ្នាក់អនឡាញទេប៉ុន្តែក្រោយមកខ្ញុំចាប់ផ្តើមរៀនទម្លាប់ថ្មីហើយឥឡូវរៀនពីផ្ទះមានអារម្មណ៍ថាដូចជានៅសាលា។ ឧបករណ៍អេឡិចត្រូនិចដែលខ្ញុំប្រើដើម្បីសិក្សានិងធ្វើការគឺទូរស័ព្ទនិងកុំព្យូទ័រយួរដៃរបស់ខ្ញុំជាបច្ចេកវិទ្យាតែមួយគត់ដែលជួយខ្ញុំក្នុងការសិក្សាទាំងមូលពីផ្ទះ។ ប៉ុន្តែគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចក៏អនុញ្ញាតឱ្យខ្ញុំតាមដានជាមួយមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំហើយក៏ផ្តល់ឱ្យខ្ញុំនូវឱកាសដើម្បីសួរសំណួរគ្រូរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងមេរៀន។ ពេលខ្លះខ្ញុំមានបញ្ហាបច្ចេកទេសខ្លះជាមួយកុំព្យូទ័រយួរដៃរបស់ខ្ញុំប៉ុន្តែខ្ញុំមិនអីទេ។ ខ្ញុំមិនហ៊ានត្អូញត្អែរអំពីស្ថានភាពបែបនេះទេពីព្រោះខ្ញុំមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រាន់ក្នុងការមានទូរស័ព្ទនិងកុំព្យូទ័រយួរដៃដែលមានភ្ជាប់អ៊ីនធឺណិតដើម្បីសិក្សា។ មានសិស្សជាច្រើននៅទីនោះដែលមិនមានឯកសិទ្ធិដើម្បីអាចសិក្សាតាមអ៊ិនធរណេតឬមានបច្ចេកវិទ្យាណាមួយដើម្បីធ្វើការជាមួយក្នុងអំឡុងពេលនៃការចាក់សោរនេះ។ បញ្ហាដែលខ្ញុំជួបជាមួយគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចរបស់ខ្ញុំមិនប្រៀបធៀបជាមួយពួកគេទេ។ ពេលខ្លះយើងទាំងអស់គ្នាគួរតែគិតដឹងថាយើងមានសំណាងណាស់ដែលមានរបស់ដែលយើងមាន។
មានការស្រាវជ្រាវនៅសហរដ្ឋអាមេរិកដែលបង្ហាញពីគម្លាតគួរឱ្យកត់សម្គាល់រវាងអ្នកដែលមានគ្រឿងអេឡិចត្រូនិចនិងអ្នកអត់មានគ្រឿងអេឡិចត្រូនិច៖ ស្ទើរតែគ្រាប់គ្នាថាចាប់ពីអាយុ ១៥ ឆ្នាំមកពីគ្រួសារដែលមានលិទ្ធភាពបាននិយាយថាពួកគេមានកុំព្យូទ័រឬទូរស័ព្ទអាចដំណើរការបាន រឺឯជិត ២៥% គឺចំនួនគ្រួសារដែលជួបការលំបាកដែលធ្វើឱ្យគ្រួសារទាំងនោះមិនមានអ្វីធ្វើការទេ។ ខ្ញុំគិតថាមនុស្សជាច្រើនសព្វថ្ងៃនេះមិនអាចរស់នៅដោយគ្មានបច្ចេកវិទ្យាបានទេពីព្រោះវាតែងតែមានពេលមួយនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងដែលយើងត្រូវការឱ្យពួកគេធ្វើការទំនាក់ទំនងរក្សាព័ត៌មានដើម្បីធ្វើការឬស្រាវជ្រាវដោយប្រើបច្ចេកវិទ្យា។ ; មានពេលមួយដែលយើងរស់នៅក្នុងយុគសម័យឌីជីថល (១៩៨៩ ដល់ឆ្នាំ ២០១០) ដែលបច្ចេកវិទ្យាបានចាប់ផ្តើមត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយទាំងនៅផ្ទះនិងកន្លែងធ្វើការ។ ដូច្នេះបដិវត្តហាក់ដូចជាចប់ហើយឥឡូវនេះយើងស្ថិតនៅក្នុងយុគសម័យពត៌មានដែលបច្ចេកវិទ្យាកំពុងត្រូវបានគេយកទៅប្រើប្រាស់ច្រើនជាងយុគសម័យឌីជីថល។
;មានគុណសម្បត្តិជាច្រើនដែលភ្ជាប់មកជាមួយឧបករណ៍អាយស៊ីធីដូចជាវាអាចធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវការទាក់ទងជាមួយសិស្សដល់សិស្សនិស្សិតដល់គ្រូ។ ជាមួយនឹងការអភិវឌ្ឍថ្មីនៃឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មានវិទ្យាវាក៏អាចលើកទឹកចិត្តសិស្សឱ្យរៀនសូត្រម្នាក់ៗជាពិសេសក្នុងអំឡុងពេលនេះហើយវាក៏មានពេលវេលាតិចជាងមុនដើម្បីរៀនឬយល់មេរៀនដែរ។ជាមួយនឹងបច្ចេកវិទ្យាថ្មីកំពុងត្រូវបានកែលម្អដូច្នេះវិធីសាស្រ្តបង្រៀន។ ធ្វើការជាមួយបច្ចេកវិទ្យាក៏ផ្តល់ឱ្យអ្នកប្រើប្រាស់នូវការបង្កើនទំនុកចិត្តនិងការគោរពខ្លួនឯងផងដែរ។ បច្ចេកវិទ្យាសព្វថ្ងៃនេះជឿនលឿនណាស់វាអាចជួយសម្រួលដល់ការចល័តហើយវាក៏ត្រូវបានដាក់លក់ក្នុងតម្លៃសមរម្យផងដែរ។ ឧបករណ៍បច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មានវិទ្យាជាច្រើនកំពុងត្រូវបានផលិតឡើងដើម្បីជួយសម្រួលដល់ការរស់នៅរបស់យើងពីព្រោះយើងត្រូវការបច្ចេកវិទ្យាដើម្បីធ្វើឱ្យជីវិតរបស់យើងកាន់តែមានប្រសិទ្ធិភាពលឿននិងងាយស្រួល។ សរុបមកបច្ចេកវិទ្យាបានជួយយើងយ៉ាងច្រើនក្នុងកំឡុងពេលមានជំងឺរាតត្បាតនេះ។
ប្លុកសរសេរដោយ៖
កញ្ញា អូន ច័ន្ទប៉ូលី
ជ័យលាភីលេខ ៥ នៃការប្រកួតសរសេរប្លុកស្តីពីការប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យាព័ត៌មាន ICT ក្នុងការសិក្សា និងធ្វើការពីផ្ទះក្នុងអំឡុងពេលកូវីដ-១៩
កញ្ញា ច័ន្ទប៉ូលី គឺជាសិស្សថ្នាក់ទី១១ នៅសាលាមហាសា្រស្តា